Бэнжамэн Перэ
Несмяротная хвароба

Benjamin Péret

Immortelle maladie

1

На пагорку які здолелі натхніць толькі намаляваныя вусны
белыя вочы расплюшчваюцца да святочнага святла
і дыханне канае прыгожай смерцю
Быццам рука
кладзецца на іншы схіл
і чуваць быццам крык
Гэта з боскіх нябёсаў спадалі бязглуздыя словы
Пяройдзем цяпер у дом водарасцей
і ўбачым як зацененыя элементы
падбіраюцца злачыннай хадой
з намерам знішчыць заўтрашняга мінака
о любая мая о дарагая боязь

2

Дзе ён
Сярод зор на кукішках
альбо невядомых мінералаў
палаючых у вяночках пагібельных кветак
Каб я марыў то змог бы адказаць
Спускаецца ён з дзюбы галубкі
ці то
Узнімаецца да дыхаючых скал снежнымі сходамі
вялізнымі добразычлівымі сходамі
прытулкам каўчукавых паэтаў

3

Пальцам па вадзе
песняры любяць песні
і тым удаюць сябе кветкай пажоўклай
Кветка пажоўклая СЭРЦА каханае
кажа іншы
Але цябе вугальны пыл
не кахае ніхто
і ты ўзлятаеш да сонца
Мы расцём пад грукат кірак
Што ж робяць з зямлёю
Пачатак пакуты праходзіць дзяўчо з апельсінамі
праходзіць паўз нас
уздыхае на поўныя грудзі і плача
бо выплакацца патрэбна
Плач дзяўчо з апельсінамі
спаткаеш каханне вяроўкай на шыі
спаткаеш каханне і пёрак пяшчоту

4

Быццам сляпы бегчы па люстры
і пець у вуха багоў
вось чаго я жадаю сёння
Але вецер спагоніць істот з іх прыроднага элемента
яшчэ да таго як прайдуся прысадамі здыхлякоў
падсолены подых надасць ім жыцця
а паўлінавы крык заб’е.
Прайдуся і навек яны застануцца здыхаць
таму мне патрэбна прабрацца паўз іх
маім ценем
У адсутнасць якога найлепшая частка мяне
стане адгэтуль толькі няўлоўным уздыхам
пэўнай жывёлы маёй юнацкай мары

5

Явіце мне таго вучонага каханка цыклопкі
я зраблю яго сваёй роўняй
Пасля настане ўрэшце эра шляхетных кветак
патрыятычных шкілетаў
і дробных катастроф
мне пляваць
Я прайду ўздоўж пірамід
яны проста карáлі пакутнікаў
іхні лёс знікнуць разам з уласнікамі
і памяццю пра іхнія глупствы
і перад гэтымі славутымі пірамідамі я стану танцаваць
да самага іхняга знікнення

6

Вядзецца пра дождж што працяўся да самых мяцежных касцей
Касцей гэтых дождж дойдзе аднойчы да начных вушэй
і стане вядома рыхтуецца лінька пладоў
іхні вылет на крылах кварцавокіх пачвар
што рыдаюць перад усходам сонца
Спякотныя рыбы злятуць
да восеньскага раўнадзенства
і зробяць прыпынак ва ўсіх гарадах зачараваных высокімі лічбамі
бясконца малымі дробамі
і позіркамі жанчын засланымі паводкай

Адно я прашу каб неба разам з аблокамі кацілася прэч
пакуль я зусім не з’ехаў з глузду

Зборнік Несмяротная хвароба, які ўсяго змяшчае шэсць вершаў, быў выдадзены ў 1924 годзе; франтыспіс да яго быў аформлены Ман Рэем. Паводле паэта Клода Курто, сюррэальны сусвет паэзіі Перэ — белы, як косці альбо снег, з якога жыццё сыходзіць безупынна, невычарпальна, а галоўнае дасягненне гэтага сусвету — неазначаная пакута, своеасаблівая туга, якая ператвараецца на мінерал і паступова асвойвае нас (nous naturalise).