Мы чытаем часопісы, як і іншыя смертныя. Без думкі кагосьці пакрыўдзіць, нам дазволена сказаць, што слова ДАДА лёгка паддаецца каламбурам. Гэта ў пэўным сэнсе было прычынай таго, чаму мы яго прынялі. Мы не ўмеем ставіцца сур’ёзна да ніводнага пытання, тым пачай да такога, як мы самі. Такім чынам усё, што пішацца пра ДАДА, пішацца для нашай пацехі. Няма такой навіны, за якую мы не аддалі б усю нашу крытыку мастацтва. Нарэшце, ваенная прэса не перашкодзіла нам назваць маршала Фоша махляром, а прэзідэнта Ўілсана — ідыётам.
Мы хочам толькі таго, каб вы судзілі нас па нашай вонкавасці. Кажуць людзі, што я нашу акуляры. Калі я прызнаюся вам у прычыне гэтага, вы мне ні за што не паверыце. Я раблю гэта на памяць пра адзін прыклад з падручніка граматыкі: Насы існуюць для таго, каб насіць акуляры; таму я нашу акуляры. Што кажаце? Ну, што зробіш, старасць не радасць.